Sipi falls and more...

Afgelopen week hebben we ons weer prima vermaakt op de eerste hulp. We worden steeds ervarener met infusen prikken, hechten, intramusculaire injecties geven. Als het even kan nemen we ook zelf de anamnese af (het liefst met een zuster die vertaald) en doen we lichamelijk onderzoek. Genoeg te doen dus! We maken dan ook langere dagen nu, maar dat nemen we voor lief. Afgelopen donderdag hadden we lekker een dagje vrij, hier wordt namelijk dag van de arbeid gevierd op 1 mei. Toen zijn we op stofjes jacht gegaan in het ongelofelijk drukke centrum van Kampala. Niet bepaald de meest relaxte plek om te zijn (druk en warm!) maar wel heel leuk om een keer mee te maken. Ongeveer 1,5 uur en 100 keer "mzungu (=blanke) How are you??" verder hadden we allemaal een mooie stof gevonden en was het op naar de naaisters winkel. Hierna waren we ernstig toe aan wat rust en verkoeling, we zijn dus nog maar even gaan zwemmen. Heerlijk.

Op zaterdag ben ik samen met een ander meisje en 2 Amerikaanse studenten naar Sipi falls vertrokken. Dit wilde we doen met een bus bedrijf die vanuit Kampala rechtstreeks naar Mbale zou rijden. Vanuit hier is het niet ver meer naar Sipi. We werden al vroeg opgehaald door de taxi die ons naar het bus station zouden brengen. De dag begon niet zo heel goed. Op weg naar het busstation kreeg de taxi een lekke band, maar gelukkig waren we er al bijna. Eenmaal bij het busstation bleek de bus een dikke 3 uur later te vertrekken omdat er "technische problemen" waren. Toen hebben we maar besloten op zoek te gaan naar een andere bus. Uiteindelijk vonden we deze gelukkig bij het Old taxi park. Het lijkt onmogelijk maar het is ons toch nog gelukt om rond 7u Kampala uit te rijden. Rond half twee kwamen we aan in Sipi falls. 's Middags hebben we een hike gedaan langs de watervallen. Behoorlijk zwaar, want inmiddels zaten we op 2000 meter hoogte. Wel waren de watervallen prachtig! We hebben zelfs een douche genomen onder een van de watervallen. Qua natuur is dit zeker het mooiste deel van Oeganda. Het is niet te toeristisch en je loopt er gewoon door de tuinen en akkers van de lokale bevolking, die overigens heel erg vriendelijk is. Heerlijk rustig is het er, met alleen het geluid van de watervallen. Hiervan konden we genieten van onder onze heerlijke warme douche die door het raam (gaas) uitzicht had over de vallei, geweldig!
Op zondag hebben we het laatste deel van de hike en een koffie tour gedaan. Vanwege de hoogte is sipi namelijk de plek waar alle koffie van Oeganda verbouwd wordt. We mochten in de tuinen van de lokale bevolking kijken hoe de koffie groeit, daarna kregen we gedroogde koffie bonen om zelf te roosteren op traditionele wijze en tot slot moesten we de koffie nog malen. Na al dat harde werken hadden we wel een heerlijke kop koffie verdiend. En lekker was ie zeker! Daarna was het helaas alweer tijd om terug te gaan richting Kampala. De terugreis verliep gelukkig wel soepel. Met een plas pitstop waar de hele bus tegelijk uitstapte om in de bosjes (linker bosjes mannen, rechter bosjes vrouwen) te plassen. Hiervoor waren speciale paadjes aangelegd. Bij terugkomst was er zeep en een jerrycan water om je handen te wassen. Een stuk beter dan de wc's die je hier normaal langs de weg vind. Al met al een druk weekend maar ik heb genoten, het was prachtig.

Op maandag was het weer tijd om terug te gaan naar de accidents & emergency afdeling. Ondanks dat we heftige dingen zagen binnenkomen hebben we hier ook nog kunnen lachen. Er kwam namelijk een jongen binnen die nogal high (en lachwekkend) was en, als bewijsmateriaal, een pakje joints in zijn zak had. Waarop wij vertelden dat dit in Nederland niet illegaal is. Hierop barstte hij in een lachen uit. In Oeganda betekend dit namelijk een behoorlijke gevangenisstraf. Op dinsdag konden we mee lopen met een Amerikaanse chirurg. Zij had een meer westerse aanpak en deed erg haar best om ons iets te leren, dus dat was erg leuk!

Jammer dat we volgende week weg moeten van deze afdeling. Ik heb het er erg naar mijn zin gehad! Iedereen kent ons er inmiddels, en we leren ook iedereen dag een beetje Luganda van onze favoriete zuster. Iedere dag komen er weer nieuwe bizarre dingen binnen, dus je maakt altijd wat mee.

Dit weekend blijven we lekker in Kampala en moet ik hard aan mijn verslag werken. Daarna sta ik nog 2 weken op de burns & plastic surgery afdeling. Na die twee weken is het alweer tijd om naar huis te gaan. Maar het een na laatste weekend willen we wel nog een bezoekje brengen aan de sesse islands. Ook dat schijnt weer heel mooi te zijn. We zullen zien.