Vorige week was wat minder. In het ziekenhuis was niet veel te doen. En heb ik me helaas een paar dagen niet zo heel goed gevoeld. Verkouden, het zal weer eens niet. Wie anders krijgt het voor mekaar om verkouden te worden in Afrika, waar de gemiddelde temperatuur ver boven de 25 graden ligt. Maargoed. Op een sporadisch hoestje na gaat het inmiddels gelukkig wat beter. Vrijdag avond zijn we koningsnacht gaan vieren bij de residentie van de ambassadeur. Een heel erg leuk, chique feest met Nederlandse en Afrikaanse muziek, gratis drank, bitterballen, kaas, oliebollen, saté (met Nederlandse satésaus!) en natuurlijk een heeeeeleboel Nederlanders. Super gezellig dus! Ook maakte we nog een praatje met de ambassadeur. Hierna was er nog afterparty in de Iguana, waarvan de eigenaar ook een Nederlander is. Nog meer Nederlandse muziek en gezelligheid dus hier. Waarvan de andere internationale studenten toch wel vreemd opkeken. Hoewel ik in Nederland vaak niet eens echt koningsnacht vier, was t hier in Afrika wel heel bijzonder! De rest van het weekend hebben we lekker uitgerust en wat gezwommen.

Maandag was het tijd om naar de accidents & emergency unit te gaan, wat bij ons de spoedeisende hulp heet. Alleen het spoed gedeelte laten ze hier een beetje achterwege. We zagen meteen op de eerste dag al heel wat indrukwekkende dingen binnen komen: kinderen met ernstige brandwonden bijvoorbeeld. En mannen met hoofdwonden die in elkaar waren geslagen. Blijkbaar is het hier niet de gewoonte om de politie te bellen als je bestolen wordt, maar om iemand vervolgens massaal in elkaar te gaan slaan. Nogal barbaars dus, maar waarschijnlijk wel effectief. Ook kwam er een man met een schotwond (door politie??) in zijn hand, hij had een walm van traangas om zich heen. Dus al infuus prikkend mochten wij meteen ervaren dat dat niet zo'n heel fijn spul is (denk pittige brandende pepersmaak in je mond en neus, constant niezen). Ook zien we veel boda boda ongelukken binnen komen. De meest bizarre dingen zijn hier aan de orde van de dag. Wel zie je dus een heleboel verschillende dingen langs komen, en we kunnen veel doen. Aan de lopende band kun je (proberen) anamnese en lichamelijk onderzoek af te nemen, infusen aansluiten, hechten, intramusculaire injecties geven. Dus je leert er veel. Frustrerend is het alleen wel. Vooral omdat je een heleboel dingen niet kunt doen omdat de middelen er simpelweg niet zijn. Zoals bijvoorbeeld een ECG maken, fatsoenlijke pijnstilling geven (het beste dat we kunnen bieden is diclofenac), fatsoenlijk hechten (halverwege de dag zijn de benodigdheden vaak op of schaars) en zo kom je nog wel meer problemen tegen. Een beetje creativiteit heb je hier dus wel nodig. Hoewel het ontzettend leuk is om zelf patiënten te kunnen zien, en zelf iets te kunnen doen is het dus ook wel moeilijk op de manier waarop het hier gaat.

Na een dag hard werken in de hitte zijn we dus vaak wel toe aan even wat anders. Daarom gaan we vanavond maar weer gezellig wat eten in Kampala samen met wat andere internationale studenten. Morgen hebben we een dagje vrij omdat het dag van de arbeid is. Vrijdag en volgende week sta ik nog op de accidents & emergency. Ik ben benieuwd wat ik nog allemaal zal tegen komen. Saai is het in ieder geval niet...